Najprostszym sposobem zabezpieczenia sieci Wi-Fi jest użycie silnego hasła, aktualizacja oprogramowania sprzętowego routera przynajmniej raz w roku i ograniczenie liczby podłączonych do niego urządzeń.
Routery dobrze zarządzają siecią, ale nie zawsze radzą sobie tak dobrze z zapewnianiem jej bezpieczeństwa.
Podczas gdy najnowsze, wysokiej klasy routery dostępne na rynku poczyniły ogromne postępy w zwiększaniu przepustowości i optymalizacji Wi-Fi, połączenie złego kodu oprogramowania sprzętowego w połączeniu ze słabą pomocą techniczną producenta powoduje, że wiele urządzeń konsumenckich jest pełnych niedoróbek. Obejście domyślnych ustawień zabezpieczeń przez hakera i wywołanie wszelkiego rodzaju chaosu jest łatwiejsze, niż mogłoby się wydawać.
Na szczęście istnieją podstawowe środki ostrożności, które można podjąć przy zakupie i konfiguracji routera, aby zaoszczędzić trochę czasu i pieniędzy, zwiększając przy tym prędkość Internetu. Nie musisz wiedzieć, jak działa to wszystko od kuchni, aby chronić się przed hakerami w Twojej sieci — wystarczy, że wiesz, które funkcje przekładają się na rzeczywistą wydajność i które poprawki zabezpieczeń przekładają się na bezpieczeństwo w świecie rzeczywistym.
Jak zabezpieczyć bezprzewodową sieć domową?
Sieci bezprzewodowe, często nazywane Wi-Fi, zawsze będą miały wady, które wyrafinowany haker może wykorzystać do złamania systemu. Sztuczka zapewniająca bezpieczeństwo Wi-Fi polega na tym, aby jak najbardziej utrudnić hakowanie bez pogarszania wydajności sieci, której szybkość możesz sprawdzić korzystając ze strony: https://testujpredkosc.pl/speedtest.
Oto kilka prostych kroków, które możesz podjąć, aby zabezpieczyć swoją sieć i zniechęcić hakerów.
Zmień swoją nazwę użytkownika i hasło
Pierwszą rzeczą do zrobienia podczas konfigurowania nowego routera jest zmiana nazwy użytkownika i hasła. Domyślną wartością jest często „admin” w obu polach, co wiąże się z oczywistymi lukami w zabezpieczeniach.
Kuszące jest użycie prostego, zapadającego w pamięć słowa jako hasła. Nie! Programy i intruzi (a nawet przyjaciele i rodzina) mogą je łatwo odgadnąć. Dobre hasło powinno składać się z losowej sekwencji cyfr, liter i symboli.
Włącz WPA2 (lub WPA3, jeśli masz)
W pewnym momencie konfigurowania routera będziesz musiał wybrać typ zabezpieczeń. Opcje, które prawdopodobnie zostaną wyświetlone, to WEB, WPA, WPA2.
Spośród tych opcji jedynie WPA i WPA2 są obecnie uważane za bezpieczne, przy czym WPA2 jest lepszą opcją. WEB już dawno stał się bezużyteczny ze względu na luki w zabezpieczeniach. WPA i WPA2 nie są doskonałe, ale w połączeniu z innymi podstawowymi środkami bezpieczeństwa stanowią najlepszą opcję dla większości użytkowników.
WPA3 to obecnie najwyższy poziom szyfrowania zapewniający bezpieczeństwo sieci Wi-Fi, ale nie jest on jeszcze powszechny w przypadku routerów dzierżawionych przez dostawców usług internetowych, jeśli planowana prędkość jest niższa niż 400 Mb/s. Jeśli planujesz zakup routera, upewnij się, że ma on standard WPA3 — zwłaszcza jeśli pozwalasz gościom często łączyć się z Twoją siecią.
Wyłącz Wi-Fi Protected Setup
Opcja Wi-Fi Protected Setup jest domyślnie instalowana w wielu routerach i umożliwia szybsze połączenie z urządzeniami bezprzewodowymi. Gdy funkcja jest włączona, urządzenia w zasięgu mogą automatycznie łączyć się z siecią bez podawania hasła. Chociaż wydaje się to dobrym pomysłem, jeśli stale podłączasz nowe urządzenia lub udostępniasz Wi-Fi gościom, stanowi to ryzyko dla prywatności, ponieważ nieznajomy może z łatwością połączyć się z Twoją siecią, jeśli znajduje się poza Twoim domem.
Szeroka dostępność programów, które potrafią złamać to hasło w ciągu zaledwie kilku godzin – bez umiejętności hakera – sprawia, że ta wygoda nie wchodzi w grę, jeśli cenisz swoją prywatność. Jeśli na routerze jest włączona funkcja tego rodzaju, pamiętaj o wyłączeniu jej podczas konfigurowania sieci.
Użyj zapory sieciowej lub VPN
Aby zapewnić najwyższą prywatność, uzyskaj VPN lub zaporę sieciową z VPN. Większość dostawców VPN dołącza do swoich subskrypcji oprogramowanie antywirusowe i zaporę sieciową, ale kwestią oczywistą konieczną do wyjaśnienie jest to, czy oprogramowanie zapory sieciowej obejmuje dostęp VPN.